Gravin Van Zurkeltâten, het tweede bonusverhaal, kan nu ook door iedereen gelezen worden. Het speelt zich af in de gevangenis, na de gebeurtenissen in het boek. Ook hier gaat het over een bijzondere bezoeker, en wel om deze gezellige dame…
Deze afbeelding kan je downloaden om in te kleuren…
Het was een speciale dag voor de hoofdbewaker van de gevangenis. Vandaag was de directeur ziek. Dat was de directeur anders nooit, maar nu was het dus toch zover. Eindelijk! Voor het eerst mocht de hoofdbewaker zijn plaats innemen. Wat een heerlijk gevoel was dat. Opeens vond iedereen hem belangrijk. De bewakers zeiden nu ‘dag meneer de directeur’ en zelfs de gevangenen waren beleefder tegen hem dan anders.
‘Een kopje koffie, meneer de directeur?’ vroeg zijn assistent.
De hoofdbewaker glimlachte. Normaal gezien moest hij de directeur koffie brengen, nu deed zijn assistent dat voor hem.
‘Sterke koffie graag, Rudolf,’ zei hij. ‘Een grote kop met een wolkje melk en een half suikerklontje,’ voegde hij eraan toe. Moeilijk doen over koffie is heel erg directeurachtig, dacht hij. Dus deed hij het ook maar. Wat later kwam zijn assistent met de koffie en kon hij aan het belangrijkste stuk van de dag beginnen: de krant lezen.
De gevangenen waren rustig, niemand maakte ruzie. De bewakers brachten eten, deden hun ronde en speelden tussendoor een spelletje kaart. De directeur had geen betere dag kunnen kiezen om ziek te worden, dacht de hoofdbewaker. Ik ben vandaag heel erg belangrijk en ik hoef er niets speciaals voor te doen. Hij nipte even van zijn koffie en ging als een echte directeur aan zijn bureau zitten: achteroverleunend in zijn stoel, met de krant opengevouwen en de benen op tafel.
Toen vloog de deur open en stormde de assistent binnen.
‘Meneer!’
De hoofdbewaker schrok en viel met stoel en al achterover. De krant scheurde, de koffiekop viel om. Koffie op de broek, het kopje in duizend stukken op de grond.
‘Kijk nu wat je gedaan hebt!’ riep hij kwaad toen hij weer was overeind gekrabbeld. ‘Kon je niet kloppen?’
‘Er is bezoek, meneer,’ zei de assistent.
‘Meneer de directeur,’ verbeterde de hoofdbewaker hem streng.
‘Excuseer, meneer de directeur,’ zei de assistent. ‘Er is bezoek. De gravin van Zurkeltâten.’
De Tijdrovers 